ความจริง

ความจริงก็คือ ในขณะที่เราคิดถึงคนๆหนึ่งตลอดเวลา เขาคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้ และในบางครั้งก็อาจมีคนที่คิดถึงเราโดยที่เราไม่ได้สนใจเลยเช่นกัน บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียวมันก็ดีกว่าการที่ได้รู้ความจริง ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมกับความฝันมากกว่าการได้รับรู้ความจริง

    การไม่ได้เป็นที่ 1 ในใจของใครมันไม่ใช่เรื่องที่น่าเศร้า... เราอาจเป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าที่ 3 หรือ 4 และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเขา ก็จงขอให้คิดเอาไว้ว่า... ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเขาเลย

    มันอาจจะต้องมีน้ำตาบ้างในการยอมรับความจริงที่ว่าเราไม่ใช่ที่ 1 ... แต่โปรดจงจำไว้เถิดว่า... หากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆพร้อมกับพูดกับตัวเองว่า "ฉันเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจสักทีเถอะ ก่อนที่จะอ่อนล้าไปกว่านี้" ก็จงชอบเเละเชื่อมั่นต่อไปเถิด

    การรักใครสักคนนั้นไม่ต้องการความพยายาม แต่การตีดสินใจต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามมากมาย ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิว่าความสุขยามที่คุณได้สบตาเขา กับ ความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเขาอันไหนมันหนักหนากว่ากัน

    อย่าโทษตัวเองที่มาเจอกับเขาสายเกินไป...
    อย่าโทษเขาที่ไม่มีใจให้กับเรา
    อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน
    จงอิ่มใจกับตัวเองที่อย่างน้อยถึงจะพบกับเขาคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ... ได้ยิ้มให้เขา... ที่ถึงแม้เขาจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่เขาก็จะได้รับใจของเราไป... จงยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน แต่ก็ยังทำให้เราได้รู้จักกัน

    คุณควรจะดีใจนะที่ครั้งหนึ่ง... คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเขาเอาไว้เพียงคนเดียว คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง คนที่ทำให้คุณหัวเราะ และร้องไห้ได้มากมาย คนที่เพียงแค่ยิ้มก็สามารถเปลี่ยนวันที่หมองหม่นของเราให้กลายเป็นวันที่สดใสได้
เท่านี้มันก็ควรเพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ?  แค่การได้เห็นคนที่เรารักได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนที่เขารักมากที่สุด... นั่นแหละคือความสุขของการได้รัก... อย่างจริงใจ...

    "เรือที่จอดอยู่ในท่าจะปลอดภัยที่สุด
    แต่เรือไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อให้จอดอยู่แต่ในท่า"