เรื่องราวของความรัก...

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... มีเกาะอยู่แห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัพอยู่ด้วยกัน ความสุข, ความเศร้า, ความรู้, และอื่นๆ รวมไปถึงความรัก

    วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า "เกาะกำลังจะจม ดังนั้นทั้งหมดจงเตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ" มีแต่ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจอยู่บนเกาะ

    'ความรัก' ต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย... เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้ว ความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ...
   
    'ความรวย' แล่นเรือผ่านมา ความรวยได้ตอบว่า
    "ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือฉันหน่ะเต็มไปด้วยทองและเงินแล้ว จึงไม่มีที่ให้เธอ"

    ความรักจึงตัดสินใจจะถาม 'ความเห็นแก่ตัว' ซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม
    "ความเห็นแก่ตัว ช่วยฉันด้วย" ความรักร้องขอ
    "ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรักคุณหน่ะทั้งเปียกมันจะทำให้เรือฉันเปียกไปด้วย"

    'ความเศร้า' ได้พายเรือเข้ามาความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก
    "ขออนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณด้วยนะ"
    "โอ้ความรักฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียวขอโทษนะ" ความเศร้าตอบ

    'ความสุข' ได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ยินแม้แต่เสียงร้องเรียกขอความ ช่วยเหลือของความรักเพราะมัวแต่กำลังสุข

    แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
    "มานี่ความรักฉันจะรับคุณไปเอง" เป็นเสียงของคนแก่คนหนึ่ง
    ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมากจนลืมถามว่าใครคือผู้ใจดีคนนั้น

    เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อชายแก่คนนั้น ความรักจึงถาม 'ความรู้' และคนแก่อื่นๆ 

"ใครกันเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน" 

ความรู้ตอบว่า "เวลา" 

ความรัก "แต่ทำไมเวลาถึงช่วยฉันได้หล่ะ" 

ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตนเอง แล้วตอบกลับมาว่า 
"ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่จะเข้าใจว่าความรักนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน..."